Terug in de bewoonde wereld

Waar zijn we gebleven. Delhi volgens mij. Ondertussen zijn we alweer heel wat kilometers verder en hebben erg mooie landschappen voorbij zien komen.

Vanuit Delhi hebben we de trein gepakt naar shimla. Na een paar uur in een expres te hebben gezeten stapten we over op de toy train, een klein boemeltje die met hooguit 20 kilometer per uur kronkelend zijn weg naar shimla vond. Erg lang vond ik zelf, ondanks dat het gezellig in de coupe was. Voor de liefhebers: hoogteverschil van 650 naar 2000 meter, 919 bochten, 864 bruggen en 103 tunnels. En dat allemaal over een lengte van 96 kilometer in... 6 uur!

Shimla is de oude zomerhoofdstad van India en we overnachten in een groot koloniaal 'landgoed'. Eigenlijk een beetje te chic voor deze vakantie maar heerlijk na een paar nachten Delhi. Woensdag 6 oktober een wandeling gemaakt naar de apentempel en daarna de permit geregeld die we straks nodig hebben voor de spiti vallei. Wat een papperassen; twee uur zitten wachten voor een formuliertje om vervolgens goedkeuring te krijgen van een 'regiohoofd'. En toen had ik het even gehad en heb me 's middags met een boekje 'genesteld' in de tuin, eventjes de rem erop en was goed zo...

Hindustan - Tibet road
En toen was het alweer donderdag 7 oktober. Voor degene die al eens gereisd heeft: we gaan de bergen in. En dat is toch altijd weer verbaasd zijn over de manier van rijden. We volgen de oude Hindustan - Tibet road langs de Sutlej, een rivier die ontspringt bij de heilige Mount Kailash in Tibet. Het is een fantastische rit. Het passeren op smalle paden is soms beangstigend maar heb vertrouwen in de chauffeur. Ik begin achterin de auto maar voel me niet echt lekker dus ruil met Peter en zit voorin. En dat gaat beter. Val zo af en toe wel in slaap maar geniet wel van de omgeving. Het landschap is groen en we dalen en stijgen. Tijdens de lunch picknicken we bij een gezellig kabbelend beekje... Wat kan een boterham met kaas en tomaat en een banaan toch lekker smaken! Tegen 17.00 uur bereikten we sarahan op 2000 meter hoogte. De eerste sneeuwtoppen zijn zichtbaar. Een korte wandeling door het stadje is nog mogelijk bij licht en langzaam valt de donker in. In de tempel wonen we een ceremoniële mis bij en krijgen een tik (een rood streepje op je voorhoofd). Als afsluiter heerlijk gegeten en op tijd naar bed.

Spiti vallei
Vrijdag 8 oktober, vandaag nog een lange rit en daarna hebben we 'vakantiebestemming' bereikt. Eerst wakker worden met gordijnen open en uitzicht op besneeuwde bergtoppen. Wat is het mooi. De rit naar Kalpa op een hoogte van 2800 meter. Het landschap wordt anders, minder boomgroei en wat vaker sneeuwtoppen aan de horizon. Eerst rijden we omlaag naar Sutlej, de rivier. Een heel eind rijden we langs deze rivier alvorens we omhoog klimmen. Steile rotsen en de vallei wordt smaller. Ook de wegen waarover we rijden zijn niet van denderende kwaliteit. Slingerend, toeterend en vooral hobbelend met links en rechts van je diepe afgronden. Passeren via het randje maar ook hier 'trust The driver'. Dan in de verte een file, ja hoor, een paar stenen zijn naar beneden komen rollen en zorgen voor versperring van het wegdek. Maar toch gewoon blijven toeteren en er proberen langs te gaan hè... Ook wel weer leuk hoe elke centimeter op het wegdek gebruikt wordt om elkaar te kunnen passeren. Achteraf viel het oponthoud mee en konden we doorrijden. We naderen Kalpa, wat een spectaculair uitzicht heeft op de puntige Kinnaur kailash (6437 meter) en mooie besneeuwde bergtoppen, ook hier. Het landschap is veranderd ten opzichte van de plek waar we vanmorgen van weg Reden. Deze streek staat bekend om zijn appelgaarden. Weinig inwoners en het dorpje is gemoedelijk, hangt een prettige sfeer en nog zo puur. Nou ja, ook hier verschijnen de eerste antenneschotels op de met leien stenen bedekte woningen... Toeristen kom je hier niet tegen en als we eind van de middag een wandeling maken door het dorpje steken de daken af tegen de mooie rode lucht van de ondergaande zon en wapperen de gebedsvlaggen in de wind... Het begin van een mooie week in de spiti vallei.

Kamperen
Zaterdag 9 oktober vertrekken we naar Nako. Eerst in de vroege ochtend nog een mooie wandeling gemaakt naar en nabij gelegen dorpje. Rond het middaguur tas gepakt en richting de grens van Tibet gereden. We zitten ca. 10 kilometer van Tibet af en de omgeving wordt grilliger. Bomen veranderen in bergwoestijn van zand, keien en rotsen. We rijden naar 3600 meter en komen we aan in het schilderachtig dorpje Nako waar de tijd lijkt stil te staan. Hier overnachten we 2 nachten in tenten. Een heerlijke plek om 's morgens de rits open te doen en tegen de besneeuwde bergtoppen aan te kijken,

Zondag 10 oktober lekker relaxen in Nako. Genieten van het dorpsleven, een heerlijke wandeling gemaakt en Kris kras door de straatjes lopen. Verder eigenlijk weinig gedaan. In de middag lekker bij de tent gezeten, voor het eerst even niks doen.

De volgende dag rijden we naar Rangrik. We dalen flink af tot rivierniveau en we passeren het checkpoint wat tevens de poort is naar de Spitivallei. Weinig begroeiing maar de kleurrijke rotsen zijn schitterend. We stoppen voor de lunch in Tabo waar we tevens het beroemdste boeddhistische klooster uit de Himalaya bezoeken. Het stamt uit 996 en is het oudste onafgebroken bewoonde Tibetaanse boeddhistische klooster. Binnen reis je ruim duizend jaar terug in de tijd, een kleine ruimte met vele muurschilderingen die het leven van Boeddha weergeven.

Eind van de middag komen we aan in Kaza, de rommelige hoofdstad van Spiti. Het hotel ligt op 3700 meter hoogte in the middle of nowhere en ook hier is het weer erg koud. Ook deze nacht thermo-ondergoed aan, een lakenzak, dekbed erover en een extra deken. Nu weer vroeg naar bed, 22.00 uur gaat het licht uit.

Dinsdag zitten we de eerste dag in Spiti. Het lijkt wel of we terug gaan naar de middeleeuwen. De lucht is knal blauw en de zon schijnt fel. Een perfecte dag voor een heerlijke wandeling naar Kibber op 4200 meter. Onderweg wordt er gewerkt op het land, weer worden er mooie plaatjes geschoten. De wandeling is prachtig, vlak over een met stenen bezaaide weg. En ook nu weer die mooie sneeuwtoppen aan de horizon, diepe kloven en na elke bocht weer een adembenemend uitzicht.

Kibber is een dorpje waar de bevolking nog betrekkelijk primitief is en analfabeet. Een 'goverment' schooltje is aanwezig maar hooguit 20 leerlingen zullen aanwezig zijn. Op het dakterras van een guesthouse drinken we een kop thee en het is heerlijk vertoeven. Prachtig uitzicht, prettige sfeer en een fantastisch uitzicht.

Vanaf Kibber wandelen we langs een heel stijl stenen pad naar het Kyl-klooster. Het jongste kind uit een gezin wordt volgens traditie naar het klooster gestuurd waardoor het klooster continue wordt voorzien van jonge monniken. 

Woensdag 13 oktober gaan we verder op ontdekking in de Pinvallei. De Pin Vallei is een zijtak van de Spiti en het gebied is nog geïsoleerder, nog ongerepter en de bevolking nog rauwer. Het landschap is wederom weer adembenemend. We rijden eerst naar een klein verlaten klooster. Hoog boven in de bergen bij het plaatsje Lalung. De rit er naar toe is fantastisch! De bergen laten je telkens weer verrassen en mooie formaties zandstenen laten een hele andere struktuur van het landschap zien. Diep beneden ons kabbelt de Spitirivier. Bij aankomst in het klooster, heel klein wat nog wordt bewoond door een monnik, krijgen we van deze man tekst en uitleg over het kleine klooster. Het is 1012 jaar oud en de beelden binnenin het klooster laten buddha en tarra zien. Na afloop nodigt de monnik ons uit voor de thee. Hij laat ons binnen in zijn huisje. Wat worden we gastvrij ontvangen! Er staat alleen een bed, een paar matrassen die als bank functioneren en lage tafeltjes. Al het servies wordt snel uit de kast gehaald en er wordt heerlijke thee voor ons gezet.

Feestje van de bruid
We zetten onze rit voort naar het dorpje Mudh. De beklimming naar het klooster is via een stijl pad en het uitzicht is betoverend. Rond 15.30 uur vertrekken we naar Sagnam op 3650 meter hoogte waar we bij een homestay (locals) de nacht doorbrengen. Het is een lange rit er naar toe en gelukkig bereiken we het stadje voor zonsondergang zodat we nog even een korte wandeling kunnen maken. We lopen langs de rivier en gaan een wiebelende loopbrug over. Aan de andere kant van de rivier aangekomen worden we uitgenodigd door familie van een bruid. Er is die dag feest, de bruid en bruidegom zijn net weg maar we mogen plaatsnemen in het gastenverblijf. Daar wordt ons meteen thee aangeboden met gefrituurde lekkernijen. Tevens maken ze al aanstalten om rijst, naam en dahl bat voor ons neer te zetten. Dat slaan we af want we willen voor het donker weer 'thuis' zijn.

Eenmaal 'thuis' wordt er in de woonkamer heerlijk voor ons gekookt. Vrouwen zitten op de grond voor ons het eten te bereiden. Na lekker te hebben gegeten kruipen we om 21.00 uur moe maar voldaan in bed. Een harde plank met een hard dekbed en een hard hoofdkussen. Welterusten.

Op donderdag gaat de wekker om 6 uur. Het is koud, snel okslefris onder de armen en tanden poetsen en aankleden. In de woonkamer worden al heerlijke pannekoekjes voor ons gemaakt, een behoorlijk pittig 'prutje' erover heen (knoflook, ui, rettich) en een kopje thee erbij. Eet smakelijk!

Trekking
Om 7 uur vertrekken we voor een pittige wandeling. Dahlou, onze chauffeur, brengt ons naar een afgelegen plek van waaruit we al wandelend de bergen in trekken. Het is een pittige tocht. We beginnen op circa 3700 meter, het begin is vlak maar na een klein uurtje gaan we geleidelijk de hoogte in. Het is niet extreem stijl maar vanwege de hoogte ben je al snel uitgeteld. Ik loop in mijn eentje en hoor geritsel, denk dat het een beest is maar als ik naast me kijk waar het vandaan komt zie ik dorre blaadjes al cirkelend de berg afrollen. Bijzonder... Een eind verderop staat een yak hoog op de berg op je neer te kijken. Wat een reusachtig beest!

Aangekomen op de pas, na zo'n 2 uur omhoog te zijn geklommen, hangen we gebedsvlaggetjes neer en komen er toch wel emoties los. Wat een bijzondere plek en wat een uitzicht hier op 4900 meter hoogte. Is het spiritualiteit, is het vermoeidheid, is het emotie? Laten gaan en genieten van het moment! De hoogte, besneeuwde bergtoppen, het is windstil maar zodra we de gebedsvlaggen neerhangen is er een wind rondom ons, prachtig!

De afdaling wordt weer ingezet en het is heerlijk om even alleen te lopen met je eigen gedachten. Na een uurtje is het dorpje bereikt en zit het erop. Hoe vermoeid de bergpas werd bereikt, hoe snel je weer hersteld was en met hoeveel energie je de weg naar beneden weer volgde. Zeer voldoen en met een hoop energie de auto in om terug te rijden naar het hotel in Kaza.

Het is een meisje!
En dan is het vrijdag! Een rustige dag en de wekker wordt wat later gezet, 8 uur opstaan. Na een lekker ontbijtje de wandelschoenen aan en door het veld naar Munsel-Ling, de grootste school van Spiti. De zon staat weer hoog aan de hemel en de lucht is wolkeloos strak blauw.

Munsel-Ling ligt op loopafstand in het eerstvolgende dorp Rangrik. De school staat centraal in het boek van Benti, "In de schaduw van de Boeddha". Munsel-Ling betekent letterlijk "plaats waar de duisternis der onwetendheid wordt verdrongen door het licht van de kennis". Benti heeft op deze school o.a. Engelse les gegeven. We worden warm onthaald door de directeur en het schoolhoofd. De directeur is een monnik uit de Spiti vallei, is in de leer geweest in Dharamsala en wilde vervolgens weer wat terug doen voor de Spiti vallei. Heeft vervolgens deze school opgericht. De school krijgt gelden van de overheid, sponsoring derden en de ouders die het kunnen betalen, betalen de studiekosten van hun kinderen. De kinderen zijn intern, ze overnachten hier dus ook en ook in het weekend verblijven ze op school. Ouders komen dan naar Rangrik om hun kinderen te bezoeken.

Na thee te hebben gekregen en een korte uitleg over het wel en wee van de school krijgen we een rondleiding. Kinderen spelen op het schoolplein en willen graag op de foto. De school heeft een eigen medische controle, elk kind heeft een medisch rapport wat wordt bijgehouden. Eens per jaar komt er een medisch team uit Holland (MCT, Medical Control Team) die ook de kinderen controleert. Daarnaast krijgen we de kassen te zien waar groenten wordt geteelt, groene groenten is uiteraard belangrijk voor de gezondheid.

Na de rondleiding treden diverse groepjes kinderen op; zo zien we een toneelstukje over een koning die een man gaat zoeken voor zijn dochter maar dochter heeft daar andere ideeën over, een groepje wat gaat zongen en een groepje wat gaat dansen. Erg leuk om te zien.

Inmiddels is het lunchtijd, heerlijk eten in een aparte kamer, de tafels netjes gedekt. De directeur laat weten dat je ook een kindje kan sponsoren voor 20 euro per maand. Ik voel er wel wat voor en uit een dossier van 9 kindjes kan ik een kindje kiezen. Ik pak een formulier en zie dat het een meisje is van 7 jaar waarvan haar vader net is overleden aan een hersenbloeding en ze 2 jongere zusjes en een broertje heeft. Haar moeder werkt op het platteland om haar kinderen onderwijs te kunnen geven. Ik besluit niet verder te kijken en Tenzin, de naam van het meisje, zal ik maandelijks voorzien van middelen om haar in onderwijs te voorzien.

De directeur haalt Tenzin op uit de klas en een verlegen meisje in een oud truitje komt de ruimte binnen. Op een of andere manier vond ik het toch wel ontroerend. Ik vroeg of ze Engels kon maar ze schudde nee. Ik heb haar op schoot genomen en er is een foto van ons gemaakt. Een door de directeur voor in het schoolarchief en een met mijn eigen camera. In november is ze jarig, dan zal ik haar wat toesturen.

Na deze toch wel emotionele ontmoeting hebben we afscheid genomen van het schooltje en zijn we een eindje verderop gaan kijken bij de tempel waar de heilige teksten van de boeddhistische leer werden voorgelezen. Drie maanden lang leest elke dag eenzelfde monnik de teksten voor en komen monniken, vooral uit Tibet, uit de gehele omgeving naar Rangrik om dit bij te wonen. Buiten zitten mensen te luisteren en ook binnen in de tempel is het vol met boeddhisten en monniken.

Over het veld lopen we terug naar het hotel waar we tegen 16.00 uur weer aankomen. Nog even in de tuin in het zonnetje zitten maar zodra deze achter de bergen verdwijnt koelt het heel snel af en is het weer tijd om de dubbele fleece truien, thermo ondergoed en een windjack aan te doen. Om 21.00 uur is het weer tijd om het licht uit te doen, morgen om 5.45 uur gaat de wekker weer.

Niemandsland
Op zaterag vertrekken we tegen 7 uur, we verlaten de Spiti vallei. Het gaat een zware dag worden. Een lange rit voor de boeg over wegen die niet al te best zijn. Totaal aantal kilometers is 195. 

Na ca. 50 kilometer verlaten we de Spiti vallei. Het asfalt houdt op en de oncomfortabele tocht kan beginnen. Het is zeer indrukwekkend, een barre natuur van rotsen en keien. We rijden door beekjes, zig zaggend volgen we het pad en klimmen langzaamaan naar de Kunzampas op 4551 meter hoogte. Hier stoppen we en hangen we gebedsvlaggetjes op. En fantastische plek met weer besneeuwde bergtoppen, een mooie stuppa en een fantastisch uitzicht.

We dalen weer af naar de Chandravallei en volgen de Chandrarivier. Grote rotsen, duizenden keien en stenen markeren het gebied met aan weerszijden bergpieken van wel 6000 tot 7000 meter hoog. Dit is niemandsland en over een klein maandje slaat de winter in en is het overleven voor degene die het gebied ingaan.

Het gebied wordt ruwer, we komen een enkele toerist op de fiets tegen, onverantwoordelijk en aan het eind van het dal klimmen we naar de Rohtangpas op 3980 meter hoog. Deze pas wordt ook wel het 'veld der lijken' genoemd. Vele mensen hebben hier in barre winters het leven gelaten. 

Inmiddels is het tegen 16.00 uur en wordt de wereld weer wat groener. We dalen en komen verschillende wegversperringen tegen waardoor we moeten wachten en enigszins wat vertraging oplopen. Na een spectaculair afdaling met veel bochten komen we aan bij het Ambassador Resort. Het is inmiddels over zessen en we verlangen na de dagen kou naar een heerlijke warme douche en electriciteit. Wat een luxe! Een grote kamer met een fantastische badkamer en... Een warme douche. Heerlijke plek om 2 nachten te vertoeven.

Shoppen
En vandaag, zondag, een dagje Manali op 1950 meter hoogte. Weer een hele andere wereld, andere mensen en het leven gaat gewoon door. Vandaag niks op het programma dus het wordt wat shoppen. Veel wordt er niet gekocht want je ziet vornamelijk shawls, shawls en shawls.

Morgen weer een hele lange dag in de auto. We vertrekken om 7 uur naar Kulu waar een jaarlijks festival begint. Een kleurrijke plechtigheid van folkloristische dansen. Daar zullen we een uurtje rondlopen en dan doorrijden naar Dharamsala, de thuisbasis van de Dalai Lama en de Tibetaanse regering in ballingschap. Hier zullen we tot donderdag blijven.

Spiti

Even een hele korte blog vanuit de Spiti vallei. Het is hier fantastisch! Gisteren aangekomen in de spiti-vallei. Een gebied wat pas enkele jaren toegankelijk is voor toeristen. Adembenemende uitzichten, hoge bergen, sneeuwtoppen en het lijkt alsof je in klein tibet zit. De dagen zijn super, zon en strak blauwe lucht, de nachten zijn koud, heel koud. 's Nachts in bed met thermo ondergoed aan, fleece, dekbed over je heen, extra deken en een fleece deken. Daarbij een muts op en handschoenen aan en slapen maar.

We zitten ondertussen op 37oo meter, dat is de hoogte waarop we slapen. Overdag gaan we hoger, naar fantastische kloosters die nog bewoond worden. Geen toeristen, serene rust en fantastische bergen met sneeuw! De rit naar elke nieuwe bestemming is adembenemend. Over smalle wegen met aan de ene kant diepe ravijnen en aan de andere kant metershoge rotsen. Het passeren van auto's gaat gepaard met getoeter en lichtsignalen. Maar telkens gaat het goed. En elke bocht die je om gaat weer een nieuw uitzicht, prachtig.

Hoogteziekte geen last van. Veel drinken en bij een klim tempo aanpassen. Vanmorgen een prachtige afdaling per voet gedaan naar een klooster. Je blijft foto's maken en volgens mij heb ik er al wel 750 weggeklikt... heerlijk!

We zitten inmiddels trouwens in Kaza. Hiervoor twee nachten in tenten geslapen wat prachtig is met wakker worden. Rits open en besneeuwde bergtoppen, de schapen en geiten die langs je tent wandelen en een dorp onder je wat aan het ontwaken is. Je moet het meemaken, mensen die reizen snappen vast wat ik bedoel.

Morgen naar een lokale familie waar we ook overnachten. Tot en met zondag hebben we geen internet verbinding en geen telefoonverbinding. Maar weet dat het ons goed gaat! We genieten, eten lekker, wel vele kilometers en lange dagen maar ja, dat is vakantie.

De mensen hier zijn vriendelijke, mooie gezichten, willen graag gefotografeerd worden dus alles goed hier. Dus ik zeg, tot de volgende keer, waarschijnlijk over een kleine week in Dharamsala. En dan hopelijk weer vanaf mijn eigen 'allessie', dus een compleet verslag!

Agra

Na weer een slechte nacht vanmorgen om 5 uur met de bus naar agra. Een lange rit van zo'n 5 uur heen en 5 uur terug. Het is uiteraard nog donker als we wegrijden maar op straat begint het langzamerhand te leven. In Delhi leeft het trouwens altijd 24/7 maar je merkt nu toch dat er spelen zijn. Straatverkopers mogen eigenlijk de straat niet op en ook vrachtwagens mogen de stad niet in. Op de stoepen, straten en bermen veel mensen die liggen te slapen. Daarom de koeien en bondel die krioelen en op zoek zijn naar voedsel.

De rit naar agra is lang. Vooral in het begin slechte wegen en als we de stad uit zijn verbeteren die zich redelijk. Maar het verkeer blijft eens gevecht tussen de sterksten en de zwaksten. De bestuurder van het grootste voertuig heeft voorrang. Bussen verlenen voorrang aan grote vrachtwagens, ambassadors verlenen voorrang aan bussen en fietsers geven voorrang aan alles behalve voetgangers. En dat allemaal gepaard met heel veel getoeter. In het begin leuk om naarvte kijken maar al snel dommel je telkens weg en pak je zo toch nog een paar uurtjes slaap.

Aangekomen in agra gaan we eerst naar het zevende wereldwonder, de taj mahal. Een ode aan de liefde, het mooiste, duurste meest poëtische gebouw ter wereld? Volgens velen heeft de bouwer, shag jahan, de taj vooral gebouwd om indruk te maken. Hijzelf wilde een tombe maken voor ziijn vrouw mocht zij komen te overlijden. Natuurlijk in 2004 ook al gezien dus zoveel indruk maakte die dit keer niet. Wat wel weer leuk is, is dat ht hier weer over en weer aapjes kijken is. Ik ben natuurlijk lang en veel mensen zitten je dan aan te gapen en proberen je dan sniekie op een foto te zetten. Vaak hoef je maar te zeggen 'picture' en ze beginnen te lachen en willen dan graag met je op de foto waarbij het lengteverschil goed te zien moet zijn.

Na een heerlijke lunch op een dakterras met mooi uitzicht op de taj op naar het rode fort. Ook dit was een twede bezoek. Geen wereldwonder zoals de taj mahal maar wel de moeite waard. Shah jahan is opgevolgd door zijn zoon die een stuk hardvochtiger was dan zijn vader. Hij had minder oog voor de kunsten en de liefde en des te meer voor de islam. Hij sloot zijn vader op in het red fort zodat zijn vader in een marmeren ruimte uit keek op de taj mahal en de tombe van zijn geliefde.

Eind van de middag met de bus weer richting Delhi. Wat een stuk terug weer. Vanaf zo'n 55 km voor Delhi veel vrachtwagens aan de kant van de weg omdat ze de stad niet in mogen. Dit zorgt natuurlijk voor veel opstoppingen. Tegen 16.30uur reden we uit agra weg om uiteindelijk, met een korte tussenstop, om 23 uur weer aan te komen in het hotel. Voor morgenochtend de wekker gezet om 5.45 uur om met een vroege trein naar shimla te vertrekken. Eerst 4 uur met de 'gewone' trein dan nog 5 uur in een speciaal boemeltje die langzaam als kronkelend naar shimla brengt. Lekker, vakantie... Eindelijk weg uit de herrie, vieze lucht... Het gaat nu echt beginnen!

Delhi

Na een goede vlucht van 7 uur en 15 minuten om 22.15 uur Indiase tijd aangekomen op de luchthaven van Delhi. Tijdsverschil met Nederland is 3.5 uur dus een mooie tijd om meteen naar het hotel te gaan om daar de nachtrust op te zoeken. In India kan alles, dus tassen los op het dak van de taxi en scheuren maar. Bij elke bocht achterom kijken of de tassen er niet afrolden maar met bagage kwamen we aan bij het hotel.

Slecht geslapen zoals gewend van een eerste nacht. Beetje dommelen maar echt tot rust komen doe je niet. Om 9.30 uur de bus gepakt om Delhi te bekijken. Het is niet Delhi van 6 jaar geleden. De gemenebest spelen beginnen morgen en vanavond van 7 tot 9 is de opening. Bedelaars mogen niet op straat, wegen zijn afgezet en veel, heel veel politie en militairen met scherp op straat. Wij vinden het prima.

Volgens bepaalde. Schattingen is Delhi sinds 2002 al de grootste stad van het land en sinds 2008 zelfs de grootste stad ter wereld. In 2007 woonden er al 20 miljoen inwoners. Delhi heeft geen oud pittoresk centrum, wel een geschiedenis die ruim 2000 jaar terug gaat. Twee historische bouwwerken zijn de moeite waard, qutab minar en humayan's tomb, waar de eerste moghul keizer ligt begraven. We gaan ook naar jamaica mashid, de grootste moskee van het land. Aangekomen bij het huis waar gandhi is vermoord (tijdens een wandeling in de tuin) blijkt dit gesloten te zijn.

Tijd voor lunch maar alles, echt alles dus winkels, eettenten, zijn vanwege de gemenebest spelen gesloten. We belanden in een chique hotel waar het wel erg duur eten is, voor 8 euro kunnen we deelnemen aan het buffet. Het smaakt heerlijk en je knapt er erg van op.

De middag gaan we old Delhi in. Het krioelt en broeit in de steegjes van old Delhi maar ook hier merk je dat het vanwege de spelen aanzienlijk rustiger is. Steegje in steegje uit en iedereen wil graag op de foto... Ik doe het gewoon want dat levert ook nog leuke plaatjes op.

Nu even lekker niksen op de kamer en zo in ons eigen hotel wat eten, want... Juist, alle restaurants zijn gesloten. Morgen heel vroeg naar agra, naar de taj mahal. In 2004 ook gezien maar Delhi zitten we de laatste dag ook nog...

Ik ga proberen er wat fotootjes bij te plaatsen, hopelijk met onderschrift. En wie weet morgen een berichtje (ze hebben hier wireless internet,) en anders wat later!

Over 24 uur...

...zitten we in het vliegtuig om na 8 uur in het luchtruim te hebben gezeten veilig te landen in New Delhi India. Maar nu eerst nog even een laatste berichtje om mijn 'allessie' te testen.

Vanmorgen toch nog gewerkt om alles goed af te ronden. Was eigenlijk niet de bedoeling maar had nog niet het gevoel dat ik alles goed had afgerond. Vanmiddag nog even dollars halen en slotjes voor mijn tas (kan ze niet meer vinden) en dan het huis ordenen. Volgens mij lig ik op schema ;-)

In de krant stond nog wel een stukje dat ze in Delhi nog niet klaar zijn voor de Gemenebest Spelen die aanstaande zaterdag beginnen, morgen dqus al! Volgens de voorzitter van het Australische Olympisch comité zijn er grote zorgen over de veiligheid en de hygiëne in de stad. Er hebben al diverse atleten afgezegd. Gelukkig blijven we niet alant in Delhi en de stad is zo groot dat we er weinig van zullen merken denk ik. Zondag zullen we wat door Delhi 'touren' en maandag misschien naar de Taj Mahal in Agra.

Enfin, de laatste loodjes en dan genieten! Ik ben er (bijna) klaar voor!

Bloggen

Vakantie staat voor de deur, er wordt nagedacht over wat mee te nemen waarbij het streven is met zo min mogelijk kilo's het vliegtuig in te stappen. Aan kleding zal het niet liggen, dat zijn 2 a 3 broeken, een paar shirts en wat warmers voor mocht het koeler worden. Wat kan je schrappen uit je toilettas, dat ene boek toch maar niet mee en welke opladers zou je thuis kunnen laten? Dan komt er een gadget op de markt, de i-pad... moet je er wel aan of niet?

Na me er eens even flink in verdiept te hebben ben ook ik enthousiast geworden over het nieuwste kindje van Apple en onlangs heb ik 'm aangeschaft. De boeken maken plaats voor e-books, voor reisverslagen geen pen en papier meer nodig, sudoku wordt voortaan digitaal gemaakt en de inhoud van de SD kaarten van de camera worden met regelmaat gearchiveerd. Het gewicht van de i-pad valt me enigszins iets tegen (ca. 0,7 kg) maar dat weegt niet op tegen het plezier en het gemak wat je ermee hebt.

De komende weken ga ik me eens meer verdiepen in het apparaat. Hoe schrijf ik foto's van de SD kaart weg en hoe plaats ik een blog om het thuisfront af en toe op de hoogte te houden. Dit jaar ga ik helemaal 'gedigitaliseerd' met vakantie!

Nog 6 weken en dan... India

Na drie jaar geen lange verre reis te hebben gemaakt staat het dit jaar weer te gebeuren. De eerste drie weken van oktober zal ik, samen met vrienden Peter en Godwin, vertoeven in een van de mooiste gebieden van de Himalaya, Himachal Pradesh. Een Indiase deelstaat rijk aan kleurrijke culturen, tempels, kloosters en een dynamische Tibetaanse gemeenschap.

De ticket is in maart al geboekt. Op zaterdag 2 oktober vliegen we om 11.20 uur met een rechtstreekse KLM-vlucht naar Delhi waar we om 22.50 uur lokale tijd aan zullen komen. Tot voor kort waren er andere prioriteiten dan de vakantie, maar zo langzamerhand begint India bij mij te leven. Afgelopen week een afspraak gemaakt bij de GGD waar ik waarschijnlijk alleen de prik tegen buiktyphus zal krijgen en me zal laten informeren over het voorkomen van eventuele hoogteziekte. Daarnaast een lijstje gemaakt van wat ik nog moet aanschaffen. Ik haal mijn bak met vakantiespullen tevoorschijn en merk al snel dat ik de meeste spullen nog heb. Het enige wat echt aangevuld moet worden zijn de gezondheidsspullen zoals medicatie. Zo gehaald dus. Niet te vergeten het visum aanvragen. En dan, klaar voor vertrek zou je zeggen...

Nauwlettend wordt de laatste dagen de weersverwachting voor India in de gaten gehouden. Momenteel wordt het noorden van India, de regio's Ladakh en Kajmir, geteisterd door noodweer en overstromingen. Ten zuiden van deze regio's ligt Himachal Pradesh dus het komt dan wel dichtbij... In een paar weken tijd kan veel veranderen dus laten we hopen dat de regenperiode voorbij is...